Alpy zawsze piękne - Użytkowników Motocykla Honda Pan-European ST1100/ST1300

Alpy zawsze piękne

Forum Użytkowników Motocykla Honda Pan-European ST1100/ST1300 Strona Główna » TURYSTYKA » Alpy zawsze piękne

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

wojtek
zasłuzony

Dołączył: 01 Cze 2009
Posty: 665
Przeczytał: 9 tematów

Pomógł: 6 razy
Ostrzeżeń: 0/3

Skąd: TORUŃ

Wysłany: Sob 18:28, 03 Sie 2013 Temat postu: Alpy zawsze piękne

„Alpy zawsze piękne”

Prognozy pogody na drugi tydzień lipca były tak optymistyczne, że bez długiego zastanawiania się postanowiliśmy spełnić marzenia, które dojrzewały trzy lata. To tęsknota za alpejskimi wysokogórskimi dróżkami w Austrii.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

W piątek 5 lipca 2013 przystanek w Toruniu. W sobotę 6 lipca Wojtek zarządził jeszcze zasobami ludzkimi w firmie i o 11:00 pomknęliśmy na Konin, potem obwodnica Wrocławia, Jelenia Góra i Szklarska Poręba, gdzie nocowaliśmy. Ten dzień jazdy minął szybko i … prawie bez niespodzianek , ( no…. tylko mandat i sporo pkt !!! Było za szybko , uwaga na Kaczorów przed Jelenia Górą). Najnowsza mapa Polski w wersji papierowej to dobry przewodnik w przygotowaniu rozpiski po polskich ścieżkach. Nawigacja próbowała wyprowadzić nas na manowce. Od domu dzieliło nas 592 km .
W niedzielę 7 lipca 2013r. o 7:00 przekraczamy granice w Jakuszycach. Słoneczko, 11 stopni w plusie. Jedziemy zgodnie z przepisami przez Czechy. Praga tylko z siodła, bo jeden zjazd za wcześnie zmienił kierunek jazdy, ale ukłony dla pani nawigatorki, która ciepłym głosem bezbłędnie wyprowadziła nas n a dobrą drogę. Kawał dwupasmówki na Czeskie Budziejowice przyspieszył tempo jazdy. Potem dosłownie w rzut beretem i już Austria. Przed nami na trzech czynnych stacjach benzynowych we Freistadt zabrakło winiet dla motocyklistów za 5 Euro. Jedziemy dalej, w Linz już zaczyna się autostrada, no w końcu po 30 km kupiliśmy winietę. Za Salzburgiem góry, widoki przepiękne. Nawet zagrzmiało i pokropił deszczyk. Liczne tunele były dla nas parasolem. Całe grupy motocyklistów wracały od strony Bruck. Około 16 byliśmy przed pensjonatem Gassner przy ulicy … Glocknerstrasse 46. Przejechaliśmy 629 km i troszkę czuliśmy się zmęczeni.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Komfortowy apartament , prysznic i szybciutko odzyskaliśmy energię.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Poszliśmy z laczka odwiedzić znajome uliczki w Bruck. Dookoła miasteczka góry , na szczytach bielił się śnieg. Co krok informacje o trasie na Grossglockner, historia budowy drogi z archiwalnymi zdjęciami i wiadomości o atrakcjach przyrodniczo- turystycznych. Motocykliści, można powiedzieć z całej Europy, wolniutko lansują się po ślicznych uliczkach.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Mostek Grossglockner na rzece Salzach w Bruck , dokładnie jak trzy lata temu, udekorowany kwiatami w donicach. Robi wrażenie nie mniejsze niż słynny most Karola w Pradze. Wieczór cichy i spokojny…. Życie zwolniło tempo.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

W poniedziałek 8 lipca piękny dzień w Bruck. Po 9 ruszamy na kultową trasę Grossglokcner. To w sumie 48 km fantastycznej drogi, która zadziwia jakością asfaltu i kunsztem wytyczenia trasy w 1922 r. Została otwarta w 1935 r. i jej sława ciągle rośnie. W Fusch zauważyliśmy reklamę pensjonatu z polskimi napisami. Widoki od bramek zapierają dech w piersiach, chociaż tu już byliśmy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Im wyżej tym sceneria coraz bardziej fantastyczna. Wszędzie czapy śniegu. Kolejne agrafki i już tylko biel , uboga zieleń i szarość nagich poszarpanych skał. Gdzieniegdzie różowe, niebieskie , żółte i białe alpejskie kwiatuszki zabarwiają ten surowy i budzący respekt krajobraz.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

To cudny moment , gdy jesteśmy tak wysoko.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Oczywiście wjeżdżamy po bruku na punkt widokowy Edelweeispitze. Ten odcinek został zbudowany w 1934 roku. Koszty powstania całej trasy okazały się niższe i oszczędności, twórca trasy, Wallack przeznaczył na budowę tego odcinka, prawie zawsze osłoniętego przez chmury. To właśnie tu motocykliści robią fotki, gawędzą i patrzą na potężne góry -bardzo zaśnieżone.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Zjeżdżamy w i dół i znowu pod górę. Mijamy różne pojazdy, największe zainteresowanie wzbudziła sześcioosobowa grupa fanów zabytkowych skuterów , bardzo podobnych do polskiej Osy. Wszędzie na wyciagnięcie ręki śnieg.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Docieramy na Kaiser – Franz – Josefs- Hohe. Skąd ta nazwa? Otóż w 1856 roku 26 letni cesarz Austrii Franciszek Józef w ciągu 4 godzin wspiął się na wzniesienie , które nosi jego imię. Tam podziwiał lodowiec. Już w 1914 roku przemysłowiec Wirth kupił 41 km kwadratowych gruntu wokół lodowca Pasterze i podarował go stowarzyszeniu , które utworzyło park narodowy.
To miejsce odwiedzają rzesze turystów. Motocykliści zajęli cały parking. Wielu korzysta z bezpłatnych schowków. Z rozległego tarasu rozciąga się imponujący widok na szczyt Grosssglocknera i lodowiec Pasterze, który ciągle się zmniejsza. Od 1856 roku utracił 2 km długości i 5 m grubości. Nadal jednak wygląda pięknie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Wracamy, aby w drodze powrotnej jeszcze raz nacieszyć widokami, których z niczym nie można porównać. Zatrzymaliśmy się przy wodospadzie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Potem przystanek nad Fusher Lake. Mogłoby się wydawać , że to trasa tylko dla turystów. Nic bardziej mylnego. Farmerzy w tych wysokich górach traktorami z przyczepami przewozili bydło i tuż przy jeziorku wyprowadzili brązowe cielęta na rozlegle pastwiska w dolinie. Przy drodze jest drewniana gospoda, której pilnują okazałe świstaki. Ten budynek jest pozostałością bazy budowlanej z lat dwudziestych, gdy powstawała trasa.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Przejechaliśmy zaledwie 101 km , ale w tempie pozwalający na podziwianie panoramy Alp. Naklejki na szybę naszej Panci i takie z magnesem to nasze pamiątki. To był cudowny słoneczny dzień.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

We wtorek 9 lipca słońce od rana. Ruszamy po ósmej w kierunku Mitersill. Planowaliśmy przejazd na włoską stronę w Dolomity. Okazało się , że droga przed tunelem została zamknięta. Samochody wjeżdżały na wąska asfaltową dróżkę. Uznaliśmy, że sprawdzimy dokąd ona prowadzi. No nie był to żaden objazd, tylko trasa do punktu widokowego w Parku Narodowym Taury i przejazd dla hodowców bydła. Omijamy krowie placki, pniemy się w górę, widoki wspaniałe, szczyty w śniegu, wodospady. Dotarliśmy nad takie „Morskie Oko’’ otoczone potężnymi Taurami. Po jeziorze pływały dzikie kaczki dokarmiane przez nielicznych turystów.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Tablice informacyjne o cudach natury Salzburskiego Landu c o krok i oznaczenia pieszych szlaków turystycznych. Spacerujemy wokół jeziora, patrzymy pod nogi, żeby nie potknąć się o korzenie . Wojtek dostrzegł dziwny okrągły kamień ze złotymi literami. Miał metalowy bolec i był oryginalnym oznaczeniem miejsca, w którym rósł chroniony cis. Szum potoku , mostek, ławeczki i można by było tam relaksować się niemal do wieczora.
Stwierdziliśmy, że opuszczamy to bajkowe miejsce i pojedziemy do Gerlos. Trasa bardzo malownicza, winkielki i co chwila panorama wodospadu Krimml. Jeden z punktów widokowych pełen motocyklistów.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Dojeżdżamy do wodospadu , wybieramy opcję oglądania light i po kilu minutach słuchania natężającego się szumu spadających kaskad wody z ponad 400 m widzimy białą chmurę wodnego pyłu, która pokrywa wszystko w promieniu kilkudziesięciu metrów. Darmowa maseczka nawilżająca. Niesamowity widok i wrażenia. To trzeba zobaczyć, żadne fotka nie przekaże uroku tego cudu natury. Woda w rwącym potoku chłodna i czyściutka.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

W nowoczesny klimatyzowanym Wasser Centrum w kranach płynęła lodowata woda, chyba wprost z wodospadu! Smak żywca z lodówki. Wyszukaliśmy wśród tandetnych pamiątek naklejki ( na szybę i na lodówkę). Kolekcja powiększa się. Kurczak z rożna po tych wrażeniach naprawdę smakował wyśmienicie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

W drodze powrotnej pojechaliśmy do Kaprun. Każda droga w Alpach jest malownicza, zaśnieżone szczyty, różnej wielkości wodospady, kolejki linowe i ukwiecone domostwa tworzą sielankowy klimat. Tak minął cały dzień. W Bruck odpoczywamy, ja w cieniu jabłoni czytam , Wojtek pucuje moto.
Przejechaliśmy 182 km , w sumie na liczniku 1505 km .
W środę 10 lipca postanowiliśmy zobaczyć atrakcje Dolomitów. Jedyne optymalne rozwiązanie to wjazd na Grossglokcnera i zjazd do Lienz , a potem do Włoch. Jeszcze raz raniutko podziwiamy piękne Alpy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Nawigacja zdecydowała, że zrobimy pętlę : Dobbiaco- Brunieck- Lorenzo-Corvara- Arraba- Cortina- Dobbiaco. Wybór był trafiony. Kredowe Dolomity, bajkowe widoczki wzdłuż rzeki Gadery, wodospady robią niemałe wrażenie. W Arrabie sjesta, wszystko zamknięte, nawet naklejki nie kupiliśmy.
Potężny grzmot gdzieś daleko w górach zapowiadał burzę. W połowie drogi z Arraby do Cortiny deszcz zmusił nas do ubrania deszczówek. Droga kręta, nawierzchnia miejscami marna, roboty drogowe i rzęsisty deszcz. Na szczęście nasza Pancia ubrana w świetne opony doskonale dawała sobie radę na tych włoskich ścieżkach. Wojtek bezpiecznie przejechał ten trudny odcinek. Przed Cortiną były wspaniałe widoki, gdy pięliśmy się w górę po agrafkach, ale deszcz i trochę dziurawa droga nie pozwalały na delektowanie się w całej pełni krajobrazami. Zamiast tablic o cudach przyrody naszą uwagę przyciągały znaki ostrzegające przed garbami i innymi uszkodzeniami jezdni. Deszczówki zostały schowane do kufra w Austrii. Dobrą szosą pomknęliśmy na komfortowy wjazd na Grossglocknera. Niebo błękitne z białymi obłoczkami zapowiadało super jazdę. Niestety było po 17, im wyżej wjeżdżaliśmy, tym mocniej zaczęło mżyć. Droga pusta, jeden motorek przed nami. Zjazd w dół dopiero okazał się deszczowy. Osiem ostatnich winkli po prostu lało. Nasiąkaliśmy wodą jak gąbki. Siedziałam zesztywniała ze strachu , ale nie chciałam stresować Wojtka, który ostrożnie prowadził niezawodną Pancię. Udało się ! Nareszcie bramki w Fusch i ….deszcz już nie pada. Kawałek dalej i asfalt suchy, słońce świeci. Do Bruck ciepły wietrzyk trochę nas osuszył . Było po 19 i zdążyliśmy wejść do Bili po małe co nieco ( sklep zamykają o 19:30 ).
Ta wycieczka dostarczyła nam niemałych wrażeń. Góry pokazały swój pazur.
W czwartek 11 lipca poranek słoneczny i tym razem zaczynamy od Zell am See. Jezioro przyciąga turystów z całej Europy. Na kempingu tłoczno, najwięcej samochodziarzy z przyczepami, ale i są motocykliści z malutkimi namiocikami. Cicho, spokojnie, woda ciepła, parę chwil na pomoście …

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Objechaliśmy jezioro , kawa w Mc Donaldzie jak trzy lata temu.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Przestudiowaliśmy mapę i ruszyliśmy drogą 167 na Willach, żeby zobaczyć, jak wygląda przejazd samochodów i motocykli pociągiem, który jedzie tunelem o długości prawie 9 km z Bockstein do Mallnitz. Trasa była niezwykle malownicza między dwoma pasmami górskimi. Oczywiście w kapryśnych górach nie obyło się bez deszczu, który zmoczył szosę. Poczekaliśmy z 15 minut, żeby deszczowe chmury odsunęły się i faktycznie nagle wyjrzało słońce. Znów były widoczne ogromne ośnieżone szczyty . W Bockstein okazało się ,że pociąg jeździ co godzinę. Samochody i motocykle czy rowery z rampy wjeżdżają na odkrytą platformę pociągu. Kierowcy i pasażerowie udają się do luksusowego wagonu. Bilet w jedna stronę kosztuje 17 Euro. To jest opcja przejazdu do Włoch.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

W drodze powrotnej nacieszyliśmy oczy widoczkami jak z foldera . Przejażdżka była niezbyt długa , ale bardzo relaksująca. Popołudnie spędziliśmy w Bruck. Ostatni spacerek uliczkami, wizyta na super nowoczesnym dworcu z dwoma peronami (nie żartujemy!). Szkło , metal , winda, automat biletowy, elektroniczny ekran z rozkładem jazdy , zero zniszczeń , malunków , śmieci! Zadziwiające, maleńka stacyjka , a pociągi osobowe i towarowe jeżdżą niemal całą dobę.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Na koniec jeszcze jeden naklejka z magnesem, małe piwko i czas myśleć o pakowaniu kufrów. To były piękne chwile spędzone w siodle. Lubimy razem podróżować na Panci, bo to jest naprawdę ekscytująca przygoda , dzięki której nasze stare dobre małżeństwo po prostu „młodnieje’’. Bruck i miłych właścicieli pensjonatu na długo zachowamy w pamięci.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Piątek i sobota 12 i 13 lipca to czas powrotu znanymi już drogami z przystankiem w Szklarskiej Porębie. Szczęśliwy powrót do Polski uczciliśmy posiłkiem z lampką wina przy pięknej muzyce w restauracji Kaprys . Naprawdę , Alpy są zawsze piękne .
Zakończenie tej podróży przypadło mi napisać.
Oto garść informacji widzianych z przedniego siedzenia naszej Panci.
- pojechaliśmy w ciemno bez wcześniejszej rezerwacji.
- szczęście dopisało, mieszkaliśmy w wyśmienitych warunkach.
- doba z obfitym śniadaniem to 54 euro.
- przejechaliśmy 3198km.
- nasza Pani-E w czasie całej wyprawy spaliła 182 l.
- średnio 5,69l / 100
- drogę z domu do Bruck 1211km, podzieliliśmy na dwa dni.
- opony Piloty II. Sporo bieżnika tam zostało, ale trzymały fantastycznie.
- trudnych sytuacji nie było, no może ten zjazd z Grosssglocknera w ulewie.
- cena paliwa w Czechach i Austrii jakby porównywalna, u makaroniarzy
ok. 2 Euro.
- drogi po włoskiej stronie nieprzewidywalne, bywają spore dziury.
- Pancia niezawodna.
Trzy lata temu byliśmy tam z Markami, teraz oni nie mogli. Wielka szkoda.
Dwa motocykle, dwie załogi, czworo ludzi, którzy kilkanaście lat się znają,
to wystarczający skład na kilkudniową wyprawę. Więcej to już tłok.
W przyszłym roku chciałoby się na Nordkapp. To na razie marzenia, ale muszą się spełnić, gdzieś tak w pierwszej połowie lipca.
Trzymajcie kciuki za jej powodzenie.
Pozdrawiamy!
Danka i Wojtek.

Post został pochwalony 0 razy